Велат дека за вкусовите не се расправа, но кога станува збор за француската гастрономија, несомнено е дека Французите имаат една од најдобрите кујни во светот.
Деновиве Дистрикт бар и ресторан е местото каде што барем накратко можеме да ја вкусиме магијата на француската храна и тоа благодарение на францускиот готвач, Оливер Бепмал, кој готви во Скопје како дел од деновите на „Вкусот на Франција“.
Харизматичниот Французин ни се придружи на мала неформална средба, на која имавме можност да вкусиме дел од менито кое што ќе им биде понудено на гостите.
-Овие денови на „Вкусот на Франција“ во суштина се дел од Неделата на франкофонијата, која има за цел да го промовира францускиот јазик насекаде низ светот. Оваа година на 21 март имавме 2000 ресторани и готвачи како дел од овој настан и ова е единствениот ресторан во Македонија кој се приклучи на иницијативата. Освен тоа што ја промовираме француската кујна им овозможуваме на луѓето да вкусат дел од неа, објаснува Бепмал и веднаш преминува со објаснувањето на примероците од предјадењата кои што се сервирани пред нас.
-Ова е традиционална супа со кромид. Тоа е мошне популарно јадење, особено кај постарата генерација во Франција. Сите го сакаат бидејќи е евтино. Во верзијата која што има ја нудиме на гостите, додаваме и парче леб со сирење. Па, кога ја јадете супата, потопувате дел од лебот во неа, додава тој.
Супа од тиква и традиционална супа со кромид
Во нашиот случај супата е сервирана во мали коцки, префинето и во минималистички стил. До неа уште едно предјадење, крем супа од тиква. Кој би рекол дека така едноставно нешто како тиква, со малку ванила, може да воодушеви со толку богат и кремаст вкус, како ништо што досега сме го пробале. А, техниката со која што се подготвува не е никаква филозофија.
-Земате малку тиква, ја посолувате, ја печете...Потоа убаво ја блендирате. Во нашиот случај додадов сосема малку ванила, за уште поуникатен вкус. Вие можете да додадете павлака, млеко...Сè што ви се допаѓа, вели тој и додава дека кога Французите готват тие се трудат да го извадат максимумот од сите состојки, не оставајќи ништо за фрлање. Доказ за тоа е солениот пудинг со паштета од паткин џигер во сос од морски плодови, каде што вкусот на сосот е добиен од школките на морските плодови.
Солен пудинг со паштета од паткин џигер во сос од морски плодови
Трилогија на лосос послужен на вафла од компир
Додека уживаме во дружењето и лежерниот разговор, спонтано се наметнува темата и фамозните Мишелин ѕвезди, кои колку што се знак за престиж и квалитет на еден ресторан, толку се и своевидно проклетство.
-Во денешно време некои од рестораните кои добиваат Мишелин ѕвезди ги одбиваат од едноставна причина што кога ќе добиеш Мишелин ѕвезда, бројот на гостите ти се зголемува од 10 до 20 проценти. Ако ја загубиш, ќе загубиш половина од нив затоа што изгледа дека не си доволно добар. Сè уште поседуваш ресторан, што е еден од најдобрите, но конкуренцијата е подобра од тебе, раскажува Бепмал, а како пример за стресот низ кој поминуваат готвачите го дава францускиот готвач, Бернард Луазу.
-Тој имаше два ресторана, од кои едниот со 2, а другиот со 3 Мишелин ѕвезди. Наоколу кружеа гласини дека ќе ја изгуби ѕвездата во едниот од нив. Самиот факт да се знае тоа е мошне стресен, бидејќи кога имате ресторан со Мишелин ѕвезда, не смеете да си дозволите грешка. Секој вечер треба да си на врвот, во секое сервирано јадење и за секој гостин. Ако некој нарачува мошне скапо јадење, не можеш да потфрлиш со квалитетот, особено кога се во прашање мошне скапи намирници. Кога Луазу ги слушнал гласините извршил самоубиство бидејќи повеќе не можел да се справи со целиот притисок. Затоа голем дел од готвачите се согласуваат да бидат споменати во книгата на Мишелин, но не и да ја прифатат ѕвездата.
За Французите она fine dining значи многу. Со намирниците се создаваат кулинарски чуда, па затоа кога станува збор за храната, исто како да станува збор за честа. Тие уживаат во начинот на кој што е сервирана, во нејзината текстура и вкус, како и во задоволството кое што го причинува. Повеќе не станува збор само за задоволување на потреба за храна, туку за едно многу повпечатливо искуство, кое се забележува низ самите јадења.
Филе од бранцин врз рижото од шампињони
Вкусивме бранцин сервиран врз рижото со печурки, а воедно и печено јагнешко со пире од грав и лук.
Пире од грав...Хм...А, зошто да не, иако ретко кој од нас, се досетил да прави пире од грав покрај гравче тавче. А, јагнешкото, приказна за себе која практично се топи во уста.
За десерт Оливер се погрижи да ги испробаме мини верзиите на милфеј и колач со лимон и потпечен бел крем, вкусови што не може, а да не ви се запишат некаде во потсвеста.
Мини колач со лимон и потпечен бел крем
Средбата завршува со препораки од домашната кујна. Францускиот готвач се пофали дека јадел бурек и побара предлог јадења кои треба ги проба додека е во Македонија. Ајвар, макало, домашна пита...Листата е долга. Впрочем и ние имаме со што да се пофалиме, нели?
Н.Вуковиќ